Մեր հասարակության խնդիրները

Յուրաքանչյուր պետության հիմքն է կազմում  հասարակությունը: Հասարակության  յուրաքանչյուր անդամ ունի իր պահանջմունքերը,  խնդիրները,  որոնց համապատասխան  բավարարումն ու լուծումը  պետության շահերից է բխում:  Եթե ունես առողջ ու հասուն հասարակություն,  ապա  ունես ամուր  և վստահելի պետություն:

Մեր հասարակության մեջ ևս կան շատ խնդիրներ: Ամեն ոլորտում էլ կան որոշակի  բարդություններ  ու խնդիրներ, որոնց լուծման համար անհրաժեշտ է աջակցություն: Առաջին հերթին աճող սերնդի  կրթության ճիշտ կազմակերպումն է: Կրթության կազմակերպումը  ժամանակակից աշխարհում շատ կարևոր է: Կրթված մարդը իրեն զգում է վստահ և կարող է հաղթահարել ցանկացած խոչընդոտ: Կրթված մարդը հեշտ է հասկանում իր շրջապատը, լուծում առօրյա խնդիրներ, որոնք առաջանում են ցանկացած մարդու կյանքում: Հասարակության զարգացվածության մակարդակը  կախված է հասարակության անդամների կրթվածության մակարդակից: Որքան կրթված են տվյալ հասրակության անդամները, այնքան հասարակությունը ապահովված է տարբեր բնագավառի մասնագետներով: Ուստի պետությունը պարտավոր է զինել աճող սերնդին համապատասխան գիտելիքներով, քանի որ մենք ենք մեր հասարակության վաղվա ապագան:  Սա կարելի է համարել բոլոր ժամանակների թիվ մեկ խնդիրը:

Եթե սկսեմ թվարկել  բոլոր խնդիրները, ապա հաստատ ինձ շատ ժամանակ և համբերություն  պետք կգա: Այդ իսկ պատճառով կանգ կառնեմ որոշ հարցերի վրա միայն:  Ինչպիսի՞ խնդիրներ ունի մեր հասարակությունը: Այժմ հասարակությունը ամբողջովին փոխվել է, մարդիկ դարձել են  հպարտ, ալարկոտ, եսասեր, անտարբեր, նախանձ, ագահ, զայրույթով լցված ու էդպես կարող եմ շատ  ուրիշ բառերով նկարագրել:

Վերցնենք հենց մեր  ճանապարհները, վարորդներին ու հետիոտներին: Այնքան շատ ագրեսիա  կա այստեղ և այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, որ բոլորս էլ այդ շարժման անդամ ենք և սկսում ենք միմյանց ատել:  Խցանման ժամանակ, որտեղ թույլատրվում է  երկու շարքով անցնել, կանգնում են 4 շարքով, վարում են մայթերով, ազդանշաններով փորձում առաջ անցնել և իրենց  թույլ տալիս հայհոյել: Հենց այստեղ էլ դրսևորվում է ոմանց եսասիրությունը, հպարտությունը:

Շատ ցավոտ հարց ևս, որին անպայման անհրաժեշտություն կա անդրադառնալ: Դա մեր քաղաքի աղբի խնդիրն է: Ինչու՞ է  ոմանց թվում, որ իրենք իրավունք ունեն աղբը թափել ցանկացած տեղ  և ինչով է պարտավոր մեկ այլ անձ նրա աղբը թափել: Եթե կանգառներում   դրված են փոքրիկ արկղեր, չի նշանակում, որ կարող ենք մեր տան ամբողջ օրվա աղբը արկղը ջարդելով տեղավորել : 

Ես էլ, լինելով  հասարակության մի մասնիկ, ունեմ մի շարք խնդիրներ: Դրա համար պարզապես պետք է փորձենք պատասխանատու լինել մեր արարքների և կյանքի համար, դնենք այդ խնդիրները հասարակության մեջ՝ որպես յուրաքանչյուրի անհատական խնդիր: Սակայն ոչ ոքի պետք չէ մեղադրել, քանի որ յուրաքանչյուրս էլ ունենք թերություններ: Ողղակի պետք է ընդունենք դրանք և փորձենք ազատվել:

Օրենքի գերակայությունը սահմանված է բոլորի համար, սակայն ոչ բոլորն են ենթարկվում: մեր երկրում ոտնահարվում է հասարակության միջին և ցածր խավերի  իրավունքները: Ովքեր ունեն դիրք և պաշտոն, ազատ գործունեություն են ծավալում՝ առանց մտածելու  դիմացինի աշխատելու, ապրելու և տեղաշարժվելու իրավունքի մասին: Պետությունն ու իշխանությունը պարտավորված են պաշտպանելու հասարակությանը, նրանց շահերը: Պարզ է, որ խնդիրների լուծման համար ժամանակ   և միջոցներ են հարկավոր, սակայն  ինչ որ ձեռնարկումներ, քայլեր անհրաժեշտ են:Միևնույն ժամանակ պետք չէ անգործության մատնվել և ամեն ինչում մեղադրել պետությանը  և դիմացինին: Ուղղակի պետք է սկսենք ինքներս մեզանից:

Իմաստուն մարդիկ ասել են. Մաքուր է ոչ թե այնտեղ, որտեղ միշտ հավաքում են, այլ այնտեղ, որտեղ չեն կեղտոտում:

Իմ կարծիքով հասարակության ամենամեծ խնդիրը հենց մարդկանց փոխելու դժվարության մեջ է:

Վարդանյան Լենա

11-3դասարան