Մենք գիտենք, որ առնետները պատկանում
են կրծողների դասին: Նրանց հիմանականում կարող ենք տեսնել աղբամանների մոտ, կեղտոտ
վայրերում:
Սնվում են ինչպես բուսական, այնպես էլ կենդանական կերերով: Որսում են ծուղակների
թակարդների միջոցով կամ օգտագործում թունավորված հացահատիկ: Հենց նրանք են հանդիսանում
կենդանիներից՝ մարդկանց մի շարք վարակիչ հիվանդությունների (ժանտախտ, խոլերա) փոխանցողներ:
Գյուղատնտեսական մշակաբույսերի ամենավտանգավոր կրծողներից են: Իսկ տներում կրծում են
գրքեր, կահույք:Իսկ եթե փոխաբերական իմաստով փորձեմ ներկայացնել, ապա առնետներ անվանում են այն մարդկանց, ովքեր սիրում են <<փորել ուրիշի տակը>>, վատություն անել դիմացինին:
Այսինքն կարելի է եզրակացնել, որ առնետները իրենց տեսակով շատ զգուշավոր են և խորամանկ, դժվար է ոչնչացնել նրանց:
<<Արդեն չափազանց ուշ է>>
արտահայտությունն այս պատմվածքում ասված է փոխաբերական իմաստով:
Պատմվածքում հերոսի ընկերները անելանելի դրության մեջ են ընկնում, և ելքը շատ դժվար ու անհաղթահարելի էր նրանց համար թվում, ուստի երկար ժամանակ չկողմնորոշվելով իրենց հետագա անելիքում, նրանց մոտ ձևավորվում է վախի զգացումը:
Մենք նույնպես, երբ փորձում ենք ինչ-որ իրավիճակից դուրս գալ, ապա ելքեր ենք փնտրում, օգնություն ակնկալում մտերիմներից, սակայն չստանալով այդ սպասելիք աջակցությունը, մենք հուսալքվում ենք, կորցնում հավատը մեր և մեր ուժերի հանդեպ: Երբ գիտակցում ենք, որ ամեն ինչ կորած է հասկանում ենք, որ ժամանակն էլ իրենն է արել և արդեն չափազանց ուշ է:
Պատմվածքում հերոսի ընկերները անելանելի դրության մեջ են ընկնում, և ելքը շատ դժվար ու անհաղթահարելի էր նրանց համար թվում, ուստի երկար ժամանակ չկողմնորոշվելով իրենց հետագա անելիքում, նրանց մոտ ձևավորվում է վախի զգացումը:
Մենք նույնպես, երբ փորձում ենք ինչ-որ իրավիճակից դուրս գալ, ապա ելքեր ենք փնտրում, օգնություն ակնկալում մտերիմներից, սակայն չստանալով այդ սպասելիք աջակցությունը, մենք հուսալքվում ենք, կորցնում հավատը մեր և մեր ուժերի հանդեպ: Երբ գիտակցում ենք, որ ամեն ինչ կորած է հասկանում ենք, որ ժամանակն էլ իրենն է արել և արդեն չափազանց ուշ է:
Իմ կարծիքով առնետները զավթեցին
տունը, քանի որ ժամանակին չկասեցվեց նրանց բազմացումն ու ոչնչացումը: Տանտերը չձեռնարկեց
համապատասխան միջոցառումներ, ուստի նրանք էլ հանգիստ բազմանում էին և գրավում տունը:
Տանտիրոջ մոտ մեծ վախ ու սարսափ էր նկատվում պատմվածքի վերջում, քանի որ արդեն շատ
ուշ էր ինչ-որ բան նախաձեռնելու համար: Ժամանակին, եթե ինչ-որ քայլեր ձեռնարկվեին,
ապա հաստատ այդպես չէր ստացվի: Կարելի է ասել, որ տանտիրոջ սկզբնական անտարբերությունը
և հետագա տագնապի չգիտակցումը բերեցին այդ աղետին:
Տանտերը չէր էլ մտածում, որ հնարավոր է մի քանի մկների պատճառով կանգնի այսպիսի աղետալի վտանգի առաջ:
Իհարկե, պատմվածքում կարող ենք հանդիպել և վախի, և անգործության երևույթների: Այսինքն, այստեղ դրանք փոխկապակցված են սկզբում անգործությունն է, որից էլ հետագայում վախի զգացողությունը:
Տանտերը չէր էլ մտածում, որ հնարավոր է մի քանի մկների պատճառով կանգնի այսպիսի աղետալի վտանգի առաջ:
Իհարկե, պատմվածքում կարող ենք հանդիպել և վախի, և անգործության երևույթների: Այսինքն, այստեղ դրանք փոխկապակցված են սկզբում անգործությունն է, որից էլ հետագայում վախի զգացողությունը:
Վարդանյան Լենա
11-3 դասարան
11-3 դասարան
No comments:
Post a Comment